Kunnen we het leven laten zijn, precies zoals het is?
Ik hoor je al denken;
‘Ja maar, we kunnen de mensen toch niet laten verhongeren? En hoe zit het met die oorlogen dan, de vluchtelingen, de daklozen?
Natuurlijk is het niet liefdevol om iemand die om hulp roept, voorbij te lopen. We stoppen, bieden de hulp die we kunnen geven en wanneer we niet de middelen hebben, dan roepen we er iemand bij die de middelen wel hebben.
Logisch, nietwaar?
Niet meer vechten
Hoe vaak zijn we niet in gevecht met het leven zoals het zich aan ons toont, en zijn we in spanning en voelen we weerstand en innerlijke strijd omdat het leven niet gaat zoals we willen?
Het precies zo laten zijn zoals het is, geeft alle weerstand, spanning en strijd de ruimte om gevoeld te worden. Er is zelfs ruimte voor het voelen van alle oordeel. En het is juist deze aanvaarding waarin vrede ligt.
De Vrede van Zijn
Het leven wordt complex omdat we geloven dat we 1001 beslissingen kunnen nemen die 1001 verschillende gevolgen kunnen hebben. We gaan hierdoor twijfelen en we worden onzeker.
We zijn dan afgedwaald van onze innerlijke waarheid die Vrede heet. We voelen leegte, eenzaamheid, gemis, pijn en we willen weer thuiskomen in de Vrede die we zo goed kennen. Maar in feite valt er niets te kiezen.
We kunnen niet anders zijn dan dat we zijn: Vrede. We kunnen nergens anders zijn dan waar we zijn; Hier en Nu. En wanneer we dit als leidraad nemen, dan verdwijnt alle onzekerheid en twijfel en wordt het leven een weerspiegeling van wat we zijn.
In vrede en welkom in Dalfsen,
Samira Ahale
