Tot 2018 rende ik 20 km in de week. Soms 25. Ik kreeg wel vaak dingen door tijdens het hardlopen. Ik werd na 5 km ongeveer wanneer ik in de flow kwam, stil, en hoorde een stem, mijn innerlijke stem.
Die vertelde me wat ik moest doen. Dit deed ik en brak zo door oude conditionering heen van ‘Ik kan het niet, ik mag het niet goed hebben, het leven is goed voor anderen maar niet voor mij’.
Een diepe wortel die zei: ‘Geluk s voor hen, maar niet voor mij.’ Een jeugd vol discriminatie en afwijzing bevestigde de afscheidingsgedachte. Ik was niet Marokkaans genoeg binnen en buiten bleef ik de migrant, vreemdeling, Allochtoon, moslim.
Rond 2018 schreef ik mijn autobiografie. Het laatste rondde ik o.a. af in de zomer van 2019 in Amsterdam-zuid, waar ik een week verbleef als kattenoppasser. In het park kwam ik schrijver Abdelkader Benali tegen, ik had ‘m in 2016 ontmoet na een lezing. Zijn advies was toen: ‘laat je schaamte los en schrijf je boek.’ I
In dat park liep hij hard. Het was heet. Ik wou ook rennen, maar mijn lichaam vertraagde. Het zei: nee, genoeg gerend!
Toen kwam de wandelfase
Ik had letterlijk alles uitgerend, wist ik. Er viel niets meer te rennen en na de wandelfase kwam ik tot stilstand. Ik wilde alleen maar zitten en zijn. En toen ik ging zitten, kwamen mensen bij me zitten, ook moe van rennen.
Grappig nietwaar?
Ik huppel, dans, ren en spring af en toe, maar de vertraging zit er behoorlijk in. Vanuit deze rust ben ik kracht aan het opbouwen: letterlijk met krachttraining en pilates (=krachttraining). Vorig jaar kwam er een mooie uitnodiging op mijn pad om in een professionele studio les te geven. Ik kreeg weer zin om mijn Pilates Teaching op te frissen en deed een opleiding bij de opdrachtgever. Zodoende heeft deze vorm van bewegen met kracht, souplesse, aandacht en controle weer een vaste plek in mijn leven gekregen.
Ooit zei een reiziger tegen me, zo noem ik mijn klanten van de Innerlijke Reis die moe zijn van de wereld: kan ik niet terug?
Ze zat op de middenlijn tussen oud en nieuw en hield aan beide werelden vast, waardoor het conflict in stand bleef.
Ik werd stil en nam haar mee naar het innerlijke veld. De stilte gaf antwoord. Ik zuchtte en opende de ogen: er is geen terug. Dan hou je jezelf voor de gek. Daar is ook niks mis mee trouwens. Dan is dat nog nodig, maar je kunt ook tijd besparen en nu verder gaan, ipv terug. Je bent vrij. De vraag is, hoe lang wil je nog lijden?
Middels een energetische oefening werd de kramp van vasthouden voelbaar. De verschuiving kwam en ik zag de verschuiving. En ook nu, zie ik haar stappen in het leven… prachtig.
Zitten & Zijn
Blijf niet wachten tot je weet wat je moet doen. Begin gewoon ergens. Ga op pad. Doe dingen. Ontdek en ervaar. Je kunt nooit iets fout doen. Begin eenvoudig. Ook de grootste reis begint met de eerste stap. De grootste fout die ik in mijn leven maakte: ik wachtte te lang op zekerheid. Gelukkig voelde ik me dapper genoeg mijn innerlijke stem te volgen en die gaf me precies wat ik aankon. En hierop kun je vertrouwen, er wordt nooit teveel van je gevraagd.
Zitten & Zijn Zomer 2023
Daarom nodig ik je deze zomer uit om de kracht van overgave en verstilling te ervaren. Ik heb de stoelen opgeruimd en er liggen 5 nieuwe meditatiekussens klaar voor reizigers die moe zijn van zoeken. Laten we samen een stap maken en klein beginnen deze zomer. De data vind je in de volgende blog en zal ik ook op de homepage plaatsen.
Wil je per mail bericht worden hierover, stuur me dan een mail op info@samiraahale.nl.
In vrede,
Samira Ahale
